Ταξιδιωτικός Οδηγός για την Κωνσταντινούπολη, Ξενοδοχεία στην Κωνσταντινούπολη, Εκδρομές οργανωμένες και ατομικά ταξίδια στην Κωνσταντινούπολη

Το Καπαλί Τσαρσί που σημαίνει Μεγάλο Παζάρι, άνοιξε το 1461 και είναι μία από τις μεγαλύτερες και παλιότερες στεγασμένες αγορές του κόσμου, με πάνω από 58 οδούς και 1200 μαγαζιά από τα οποία διέρχονται 250.000 με 400.000 επισκέπτες καθημερινά. Στο παζάρι θα βρείτε κοσμήματα, σουβερίν, ναργιλέδες, μπρίκια, καρυκεύματα, χαλιά αλλά και δερμάτινα ή ρούχα και παπούτσια. Να είστε προετοιμασμένοι να αποφύγετε πολλούς κράχτες που θα προσπαθήσουν να σας προσεγγίσουν στα Ελληνικά και ακόμα και αν δεν ενδιαφέρεστε να αγοράσετε κάτι θα μπορέσετε να διασκεδάσετε με το γνωστό 'παζάρι', όπου συνήθως θα μπορέσετε να ρίξετε την τιμή κατά 10 με 25%.

Ο χιλιο-τραγουδισμένος Βόσπορος είναι ένα στενό που αποτελεί, μαζί με τα Δαρδανέλια, το όριο μεταξύ Ευρώπης και Ασίας. Αποτελεί το στενότερο πέρασμα της διεθνής ναυσιπλοΐας και ενώνει την Μαύρη Θάλασσα με την Θάλασσα του Μαρμαρά, η οποία με την σειρά της ενώνει τα Δαρδανέλια με το Αιγαίο. Το πέρασμα έχει μήκος 30 χιλιόμετρα ενώ κατά το μήκος και των δύο πλευρών του είναι χτισμένη η πόλη της Κωνσταντινούπολης. Διαθέτει δύο γέφυρες που το διασχίζουν, και έχουν μήκος περίπου 1 χιλιόμετρο. Η πρώτη ονομάζεται 'Γέφυρα του Βοσπόρου' και κατασκευάστηκε το 1973, ενώ η δεύτερη είναι η 'Σουλτάνος Φατίχ Μεχμέτ' και ολοκληρώθηκε το 1988. Ένας πολύ καλός τρόπος να απολαύσετε τον Βόσπορο από την στεριά είναι να κάνετε ένα περίπατο στην πλακόστρωτη ακτή, να περιηγηθείτε στα παρακείμενα πάρκα και να απολαύσετε τον καφέ ή το γεύμα σας στην βεράντα κάποιου ξενοδοχείου της περιοχής. Μια άλλη επιλογή είναι να επιβιβαστείτε ένα από τα καραβάκια που προσφέρουν ξενάγηση στον Βόσπορο και να θαυμάσετε τις ακτές με τα αξιόλογα οικοδομήματα από διαφορετική οπτική γωνία. Τέλος αν ψάχνετε την φθηνότερη επιλογή, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε την δημόσια συγκοινωνία και να μεταβείτε από το Ευρωπαϊκό στο Ασιατικό κομμάτι της πόλης.

Σίγουρα δεν υπάρχει κανείς Έλληνας που να μην γνωρίζει την Αγία Σοφία καθώς είναι ένα από τα κορυφαία σύμβολα του Χριστιανισμού παγκοσμίως αλλά φυσικά έχει ακόμα πιο ξεχωριστή θέση για τους Ορθόδοξους Χριστιανούς. Η παρούσα Αγία Σοφία χτίστηκε μεταξύ 532 και 537 υπό την διοίκηση του Ιουστινιανού, πάνω από μια προηγούμενη ομώνυμη εκκλησία που καταστράφηκε από ταραχές. Αρχιτέκτονες είναι ο φυσικός, Ισίδωρος από την Μίλητο και ο μαθηματικός, Αρτέμιος που με την κατασκευή της Αγίας Σοφίας αλλάξανε την ιστορία της αρχιτεκτονικής. Πολλοί μύθοι και θρύλοι αποδίδουν την κατασκευή του ναού, στον θεό που έμμεσα προμήθευσε τα αρχιτεκτονικά σχέδια. Ειδικά για των θόλο της Αγίας Σοφίας, η επιβλητικότητα του και το ύψος του μέσα στον γιγαντιαίο ναό, έκανε τους ανθρώπους να μιλάνε για έναν θόλο που κρέμεται από τον ουρανό. Η Αγία Σοφία ήταν ο μεγαλύτερος καθεδρικός στον κόσμο για περίπου 1000 χρόνια, μέχρι και την κατασκευή του καθεδρικού της Σεβίλης το 1520. Από την κατάληψη της Πόλης, το 1453 και μετά, η Αγία Σοφία λειτούργησε ως τζαμί και μάλιστα ήταν και οδηγός για την κατασκευή άλλον τεμένων της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Από το 1935 και μετά το μνημείο αυτό είναι μουσείο με χιλιάδες επισκέπτες καθημερινά, από όλο τον πλανήτη, που έρχονται να θαυμάσουν το εκπληκτικό μέγεθος και τα μαγικά ψηφιδωτά που αποκαλύπτονται σταδιακά πίσω από τα Οθωμανικά -μονότονα- μωσαϊκά.

Τα Πριγκηπονήσια είναι ένα σύμπλεγμα εννέα νησιών που βρίσκονται κοντά στην πόλη της Κωνσταντινούπολης, στην θάλασσα του Μαρμαρά. Το μεγαλύτερο από αυτά είναι η Πρίγκηπος με έκταση 5.46 τ.χλμ ενώ ακολουθούν, η Χάλκη στην οποία βρίσκεται και η ομώνυμη θεολογική σχολή με 2.4 τ.χλμ, η Αντιγόνη με 1.5 τ.χλμ και η Πρώτη με 1.3 τ.χλμ που παίρνει το όνομα του εξαιτίας της απόστασης του με την πόλη, καθώς είναι και το πρώτο. Άλλα πέντε μικρότερα νησάκια συμπληρώνουν τα Πριγκηπονήσια. Στα νησάκια αυτά υπήρχε μια από τις μεγαλύτερες Ελληνικές κοινότητες της πόλης. Οι Έλληνες και οι άλλοι πλούσιοι κάτοικοι του 19ου αιώνα, έχτισαν πολλά όμορφα αρχοντικά τα οποία σήμερα, μαζί με το γεγονός ότι απαγορεύεται η κίνηση μηχανοκίνητων οχημάτων έχουν κάνει τα Πριγκηπονήσια πολύ διάσημο τουριστικό αξιοθέατο. Η μεταφορές στα νησιά γίνονται με άμαξες, που τις σύρουν άλογα, και με ποδήλατα. Στα μεγάλα νησιά, οι τουρίστες μπορούν να νοικιάσουν ένα από τα μεταφορικά μέσα και να περιηγηθούν μέσα στον μεγάλο φυσικό πλούτο και την υπέροχη αρχιτεκτονική των αρχοντικών. Για να φτάσετε στα νησιά, μπορείτε να πάρετε ένα φέρρυ από την Ευρωπαϊκή (Sirkeci/Eminönü, Kabataş και Yenikapı) και την Ασιατική (Bostancı και Kartal) πλευρά της Κωνσταντινούπολης.

Η γέφυρα του Γαλατά διασχίζει των κεράτιο κόλπο. Η πρώτη γέφυρα που καταγράφεται ήταν την εποχή του Ιουστινιανού τον 6ο αιώνα και ήταν κοντά στα Θεοδοσιανά τείχη. Στην τοποθεσία που βρίσκεται σήμερα η γέφυρα χτίστηκαν κατά το παρελθόν τέσσερις γέφυρες, η σημερινή πέμπτη γέφυρα κατασκευάστηκε το 1994. Είναι μια αναδιπλωμένη γέφυρα, 490 μέτρων. Από πάνω του διέρχονται αυτοκίνητα, τραμ και φυσικά πεζοί, ενώ όταν ο καιρός το επιτρέπει είναι γεμάτη με ψαράδες. Στην βάση της γέφυρας υπάρχει ένας όροφος που στεγάζει μαγαζιά και restaurant. Αν σηκώσετε το κεφάλι σας ψηλά ενώ διασχίζετε την γέφυρα του Γαλατά θα δείτε, από την μία πλευρά την Αγία Σοφία και το Μπλε τζαμί και από την απέναντι των πύργο του Γαλατά. Ο μεσαιωνικός αυτός πύργος είναι 66.9 μέτρων και κατασκευάστηκε το 1348. Ο κυλινδρικός αυτός κωνικός πύργος είναι από τα πιο χαρακτηριστικά αξιοθέατα καθώς ξεχωρίζει στον ουρανό της πόλης βόρεια του Κεράτιου κόλπου. Στην κορυφή του υπάρχει ένα restaurant και καφετερία, ενώ η πανοραμική θέα της παλιάς Κωνσταντινούπολης είναι φανταστική. Η γέφυρα και ο πύργος του Γαλατά παίρνουν το όνομα τους από την ομώνυμη περιοχή του Γαλατά, που στο παρελθόν ονομάζονταν από τους Έλληνες 'Πέρα'.

Το τζαμί του σουλτάνου Αχμέτ, ονομάζεται συχνά και Μπλε Τζαμί εξαιτίας των μπλε κεραμιδιών που κοσμούν τους εσωτερικούς του τοίχους. Χτίστηκε μεταξύ 1609 και 1616 σε μια προσπάθεια να ξεπεραστεί η λαμπρότητα της Αγίας Σοφίας που βρίσκεται ακριβώς απέναντι. Όπως και πολλά άλλα τζαμιά, το τζαμί του σουλτάνου Αχμέτ περιλαμβάνει τον τάφο του ιδρυτή του. Σήμερα το μπλε τζαμί είναι ακόμα ενεργό και είναι ένα διάσημο αξιοθέατο καθώς χιλιάδες τουρίστες περνάνε της πύλες του καθημερινά θέλοντας να δούνε πως είναι το εσωτερικό ενός μουσουλμανικού τεμένους. Η είσοδος στο μπλε τζαμί είναι στην αριστερή πλευρά του. Πριν μπείτε μέσα θα πρέπει να πάρετε σακούλες όπου και να βάλετε τα παπούτσια σας καθώς απαγορεύετε να μπείτε με αυτά, ενώ οι γυναίκες θα χρειαστεί να καλύψουν το κεφάλι τους με ένα φουλάρι. Το εσωτερικό του ναού που είναι διακοσμημένο με 20.000 χειροποίητα κεραμίδια. Ξεχωρίζουν τα υπέροχα χαλιά που καλύπτουν κάθε σπιθαμή του δαπέδου.

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο είναι η Έδρα της Ορθόδοξης Εκκλησίας και βρίσκεται στην περιοχή Φανάρι της Κωνσταντινούπολης. Στο Πατριαρχείο κατοικοεδρεύει ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος Α΄ ο οποίος είναι ο 270ς στην σειρά Πατριάρχης. Το Πατριαρχείο ιδρύθηκε το 331μ.Χ. όταν δηλαδή μεταφέρθηκε η πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από την Ρώμη στην Νέα Ρώμη - Κωνσταντινούπολη. Το 1599 θεμελιώθηκε και ο Ιερός Ναός του Αγίου Γεωργίου που αποτελεί τον κύριο λατρευτικό χώρο του Πατριαρχείου. Το Πατριαρχείο έδρευε όλα τα χρόνια στο Φανάρι πλην της περιόδου 1204 μέχρι 1261 οπότε η Πόλη είχε αλωθεί και κατακτηθεί από τους Λατίνους. Η Έδρα μετοίκησε προσωρινά στην Νίκαια της Βιθυνίας μέχρι που οι Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (Βυζαντινή) επανέκτησε την Πόλη. Με την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453 από τους Τούρκους το Πατριαρχείο αναγνωρίστηκε ως ο πολιτικός εκπρόσωπος των Χριστιανικών υπόδουλων εθνών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Με αυτόν τον τρόπο ο Πατριάρχης υπεράσπιζε τα δικαιώματα αυτών των λαών στην Υψηλή Πύλη αλλά και η Υψηλή Πύλη έλεγχε τους λαούς αυτούς μέσω πιέσεων στον Πατριάρχη. Για παράδειγμα, ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε' αφόρισε την Ελληνική Επανάσταση του 1821, ωστόσο οι Οθωμανοί αποφάσισαν να τον θανατώσουν δια απαγχονισμού για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης όπως θα λέγαμε σήμερα. Ο Γρηγόριος απαγχονίστηκε από την κεντρική πύλη του Πατριαρχείου, η οποία παρέμεινε κλειστή μέχρι και σήμερα σε ανάμνηση του τραγικού γεγονότος.

Λίγο έξω από τα τείχη της πόλης βρίσκεται το μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής όπου θα βρείτε και το διάσημο αγίασμα. Οι εκδοχές για την αποκάλυψη του αγιάσματος είναι δύο. Σύμφωνα με την πρώτη, ο μετέπειτα Αυτοκράτορας Λέων ο Μέγας (457-474 μ.Χ.), σε μία επίσκεψή του στην Κωνσταντινούπολη ως στρατιώτης, συνάντησε έναν τυφλό που του ζήτησε νερό. Ψάχνοντας για νερό, μια φωνή του υπέδειξε την πηγή. Πίνοντας ο τυφλός και ερχόμενο το λασπώδες νερό στα μάτια του θεραπεύτηκε. Όταν αργότερα έγινε Αυτοκράτορας, του είπε η προφητική φωνή, πως θα έπρεπε να χτίσει δίπλα στην πηγή μια Εκκλησία όπως και έκανε. Στην δεύτερη εκδοχή ο Ιουστινιανός κυνηγούσε σ' ένα θαυμάσιο τοπίο με πολύ πράσινο, νερά και δένδρα. Εκεί, σαν σε όραμα, είδε ένα μικρό παρεκκλήσι, πλήθος λαού και έναν ιερέα μπροστά σε μια πηγή. Η εκδοχή λέει ότι έχτισε εκεί μοναστήρι με υλικά που περίσσεψαν από την Αγία Σοφία.

Η πλατεία Ταξίμ είναι το διασημότερο σημείο συνάντησης για τουρίστες και ντόπιους καθώς θεωρείται η καρδία της σύγχρονης Κωνσταντινούπολης. Αποτελεί επίσης και την καρδία των μεταφορικών μέσων της πόλης. Από την πλατεία Ταξίμ ξεκινάει ένας τεράστιος πεζόδρομος μήκους περίπου ενός χιλιομέτρου που ονομάζετε İstiklal Caddesi (Οδός Ανεξαρτησίας) και διαθέτει ένα νοσταλγικό τραμ, μικρού μήκους, του 1875 που είναι το δεύτερο παλιότερο στον κόσμο. Επί της πλατείας και της λεωφόρου-πεζοδρόμου θα βρείτε αμέτρητα καταστήματα, hotel, restaurants, μπαρ, διεθνείς αλυσίδες γρήγορου φαγητού, ντονερτζίδικα και άλλα. Στην πλατεία βρίσκονται κάποια από τα καλύτερα ξενοδοχεία της πόλης, όπως το InterContinental, Ritz-Carlton και το The Marmara Hotel όπου μπορείτε να πιείτε καφέ στην ταράτσα με θέα την μισή πόλη (σε τσουχτερές τιμές φυσικά). Η περιοχή που ανήκει η πλατεία ονομάζεται και αυτή Ταξίμ και αποτελεί συνοικία του Πέραν της Κωνσταντινούπολης, που κατοικούνταν παλαιότερα από Έλληνες και Αρμένιους. Σήμερα στην περιοχή υπάρχουν ακόμα ο μεγάλος ορθόδοξος ναός της Αγίας Τριάδας και το «Ζάππειον Παρθεναγωγείον».

Ένας ναός υψίστης σημασίας για χιλιάδες πιστούς ανά τους αιώνες και ένα από τα σημαντικότερα προσκυνήματα της Παναγίας. Βρίσκεται στις Βλαχέρνες, που εκτός από το ναό, υπήρχε εκεί και ένα βασιλικό παλάτι. Χτίστηκε μεταξύ 450-453 από την αυτοκράτειρα Πουλχερία και το σύζυγό της Μαρκιανό. Απέκτησε όμως ιδιαίτερη λάμψη επί αυτοκράτορος Λέοντος Α’ (457-474) με την επέκτασή του, όπου προστέθηκε ο χώρος του "αγίου λούσματος" και του αγιάσματος και την εναπόθεση κειμηλίων της Παναγίας, που μεταφέρθηκαν από την Παλαιστίνη. Πολλοί αυτοκράτορες έδειξαν προσωπικό ενδιαφέρον για το ναό, κάνοντας διάφορες δωρεές. Ωστόσο, λόγω ιστορικών συγκυριών, πολλές φορές υπέστησε διάφορες ζημιές, ιδιαίτερα στο εσωτερικό της. Το κορυφαίο όμως ιστορικό γεγονός που έκανε την Παναγία των Βλαχερνών διάσημη για τις θαυματουργές της ιδιότητες, ήταν κατά την πολιορκία της Πόλης από τους Αβάρους και τους Πέρσες το 626. Ενώ η πόλη ήταν έτοιμη να πέσει και οι πολιορκητές ετοιμαζόταν για την τελική τους επίθεση, ο πατριάρχης Σέργιος περιέτρεχε τα τείχη της πόλης με την εικόνα της Παναγίας των Βλαχερνών και ενθάρρυνε το λαό. Τη νύχτα εκείνη, σηκώθηκε ένας φοβερός ανεμόστροβιλος και κατέστρεψε τα στρατεύματα των πολιορκτητών. Οι πιστοί, αποδίδοντας τη λύση της πολιορκίας στην θαυματουργή εικόνα και στη βοήθεια της Παναγίας, έψαλλαν στο ναό για πρώτη φορά το γνωστό σε όλους μας, "Ακάθιστο Ύμνο", θέλοντας έτσι να την ευχαριστήσουν για τη βοήθειά της. Έπειτα από την άλωση την Κων/πολης ο ναός καταστράφηκε ολοσχερώς, αναστηλώθηκε μερικώς από το Πατριαρχείο και σήμερα είναι επισκέψιμος, παρόλο που δεν είναι στην αρχική του μορφή.

Το ιδιαίτερα εντυπωσιακό αυτό ανάκτορο, χτίστηκε από το Σουλτάνο Αμπντούλ Μετζίτ στα μέσα του 19ου αιώνα και αποτέλεσε το διοικητικό κέντρο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από το 1856 μέχρι το 1922, με μία εξαίρεση το διάστημα μεταξύ 1889 και 1909 που χρησιμοποιήθηκε το ανάκτορο Γιλντίζ. Βρίσκεται στην ευρωπαϊκή πλευρά του Βοσπόρου και καλύπτει μία έκταση 110.000 τετραγωνικών μέτρων. Το Ντολμάμπαχτσε σχεδιάστηκε από τους αρχιτέκτονες Καραμπέτ και Νικογιός Μπαλιάν. Τον εσωτερικό διάκοσμο του ανακτόρου ανέλαβε ο Γάλλος διακοσμητής Σεσάν, ενώ στη διακόσμησή του συμμετείχαν και αρκετοί ακόμη Ευρωπαίοι καλλιτέχνες. Περιλαμβάνει περίπου 250 πολυτελή δωμάτια, ενώ ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί το ξύλινο δάπεδό του που μοιάζει με ψηφιδωτό. Στην αίθουσα του θρόνου υπάρχει ένας τεράστιος κρυστάλλινος πολυέλαιος βάρους 3,5 τόνων που γεμίζει αντανακλάσεις το χώρο και οι τοίχοι είναι στολισμένοι με έργα τέχνης- δώρα διάφορων επισκεπτών του Σουλτάνου. Όλη η επίπλωση, τα χαλιά, ακόμη και οι κουρτίνες της εποχής εκείνης έχουν διατηρηθεί, καθιστώντας την επίσκεψη εκεί ένα ταξίδι στον παραμυθένιο κόσμο του παλατιού. Το ανάκτορο λειτουργεί ως μουσείο από το 1960 και δέχεται καθημερινά χιλιάδες επισκέπτες. Αναφορά επίσης πρέπει να γίνει στο ιστορικό γεγονός ότι αποτέλεσε την τελευταία κατοικία του Κεμάλ Ατατούρκ, που άφησε εδώ την τελευταία του πνοή στις 10 Νοεμβρίου του 1938.

Το Τοπ Kαπί είναι ένα σύμπλεγμα οθωμανικών παλατιών χτισμένο στο ακρωτήριο του Sarayburnu, πίσω από την Αγία Σοφία, ενώ είναι ορατό σχεδόν από κάθε σημείο του Βοσπόρου και του Κεράτιου κόλπου. Κατά την διάρκεια της Βυζαντινής αυτοκρατορίας στο σημείο βρισκόταν η ακρόπολη της πόλης. Όταν η οθωμανική αυτοκρατορία κατέλαβε την πόλη δημιουργήθηκε η ανάγκη για ένα νέο παλάτι και ο Σουλτάνος διάλεξε το σημείο. Οι εργασίες ξεκίνησαν το 1459 και αρχικά ονομάζονταν 'Νέο παλάτι'. Το παλάτι είναι ένα σύμπλεγμα που αποτελείται από τέσσερα κύρια προαύλια και πολλά μικρότερα κτίρια όπως μουσουλμανικά τεμένη, νοσοκομείο και αρτοποιείο. Χρησιμοποιήθηκε για 400 χρόνια ως κύρια κατοικία των Σουλτάνων και στην χρυσή του εποχή το παλάτι ήταν σπίτι για 4000 ανθρώπους. Από το τέλος του 17ου αιώνα όμως άρχισε να χάνει την αίγλη του καθώς οι σουλτάνοι προτιμούσαν να περνάνε περισσότερες ώρες και να μεταφέρουν διάφορες λειτουργίες, στα νέα παλάτια κατά μήκος του Βοσπόρου όπως το παλάτι Dolmabahçe, το πρώτο παλάτι Ευρωπαϊκού στυλ της Κωνσταντινούπολης. Μετά το τέλος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας το 1921, το Τοπ Kαπί μετατράπηκε σε μουσείο.

Ο ιστορικός βυζαντινός ιππόδρομος βρίσκεται μπροστά από το Μπλε Τζαμί και σήμερα είναι πλατεία που ονομάζεται Σουλτάν Αχμέτ με λίγα εντυπωσιακά στοιχεία να θυμίζουν το παρελθόν της. Ο ιππόδρομος πρωτοχτίστηκε το 203 από των Ρωμαίο αυτοκράτορα Septimius Severus αλλά αναβαθμίστηκε δραστικά από των Κωνσταντίνο όπου και εκτιμάται ότι ο ιππόδρομος είχε χωρητικότητα 100.000 θεατών. Ο ιππόδρομος ήταν η καρδία της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, με τους αγώνες να αποτελούν σημαντικό γεγονός για την πόλης, πολλές πολιτικές ομιλίες και την διάσημη Στάση του Νίκα που ξεκίνησε από τον ιππόδρομο. Κατά την διάρκεια των σταυροφοριών ο ιππόδρομος υπέστη πολλές ζημίες και στην ουσία το Βυζάντιο δεν μπόρεσε ποτέ να ανακάμψει και να διατηρήσει τον ιππόδρομο με αποτέλεσμα να καταστραφεί οριστικά μετά την κατάληψη από την Οθωμανική αυτοκρατορία. Από τον παλιό ιππόδρομο διατηρούνται σήμερα η στήλη φιδιών, ένα μνημείο που λέγεται ότι έχει φτιαχτεί από τις λιωμένες ασπίδες και σπαθιά των Ελλήνων που πολέμησαν στην αντίσταση κατά των Περσών κατά τα αρχαία χρόνια, όταν το Βυζάντιο ήταν μια απλή Αθηναϊκή αποικία. Ο Κωνσταντίνος μετέφερε την στήλη από τον ναό του Απόλλωνα των Δελφών και την τοποθέτησε στην μέση του ιπποδρόμου. Σήμερα διατηρείται μόνο η στήλη ενώ από τα τρία κεφάλια ένα βρίσκεται στο αρχαιολογικό μουσείο της Κωνσταντινούπολης. Το πιο εντυπωσιακό όμως στοιχείο είναι ένας τεράστιος Οβελίσκος, ηλικίας 3500 ετών, που μεταφέρθηκε από τον Θεοδόσιο το 390μΧ από την Αίγυπτο. Τέλος ένας περιτοιχισμένος οβελίσκος του 10ου αιώνα και το κυκλικό σχήμα της πλατείας, δίνει την δυνατότητα στον επισκέπτη να κλείσει τα μάτια του και να μεταφερθεί εικονικά σε κόσμο οπού άλογα τρέχανε μπροστά από το φανατισμένο πλήθος.

Πηγή taxidologio.gr