Η Ζάκυνθος, γνωστή διεθνώς και με το όνομα "Τζάντε", ή Φιόρο του Λεβάντε (= Άνθος της Ανατολής) κατά τους Βενετσιάνους, είναι ένα από τα νησιά των Επτανήσων. Είναι το ενδέκατο σε έκταση ελληνικό νησί και το τρίτο (μετά την Κεφαλονιά και την Κέρκυρα) και δεύτερο σε πληθυσμό νησί των Ιονίων νήσων. Η έκτασή της είναι 406 τ. χλμ και ο πληθυσμός ανέρχεται στους 40.650 κατοίκους (απογραφή 2011) [1]. Από την Πελοπόννησο απέχει 9,5 ναυτ. μίλια (από την Κυλλήνη του Νομού Ηλείας) και 8,5 ναυτ. μίλια από το πλησιέστερο βόρεια σε αυτή νησί, την Κεφαλονιά. Οι κάτοικοί της καλούνται Ζακύνθιοι, ή Ζακυνθινοί.
Ιστορία
Η Ζάκυνθος, την οποία ο Όμηρος αναφέρει σαν Υλήεσσα δηλαδή δασώδη, πήρε το όνομά της από τον πρώτο εποικιστή της τον Ζάκυνθο γιο του Βασιλιά της Φρυγίας Δάρδανου. Στην συνέχεια την κατέκτησε ο Αρκείσιος, απόγονος του βασιλιά της Κεφαλονιάς Κέφαλου, πατέρας του Λαέρτη, και παππού του Οδυσσέα. Έτσι περιήλθε η Ζάκυνθος στο Βασίλειο του Οδυσσέα ο οποίος συμμετείχε με δώδεκα πλοία στον Τρωικό πόλεμο. Μετά την επιστροφή του όμως και τον φόνο των μνηστήρων από τους οποίους είκοσι ήταν από την Ζάκυνθο, οι Ζακυνθινοί επαναστάτησαν και απέσπασαν το νησί τους από το Βασίλειο του Οδυσσέα. Με τα χρόνια ακολουθώντας το πνεύμα της εποχής εγκαθιδρύθηκε στη Ζάκυνθο νέο πολίτευμα, η Δημοκρατία.
Ίσως κατά την εποχή εκείνη οι Ζακυνθινοί να ίδρυσαν ομώνυμη αποικία στην Ιβηρική χερσόννησο. Στους Περσικούς πολέμους η Ζάκυνθος έμεινε ουδέτερη ενώ στον Πελοποννησιακό πόλεμο εμπλέκεται σαν σύμμαχος των Αθηναίων. Η Ζάκυνθος υποτάχθηκε στους Μακεδόνες του Μεγάλου Αλεξάνδρου κι αργότερα στους Ρωμαίους, που της παραχώρησαν σχετική αυτονομία. Σύμφωνα με την τοπική παράδοση ο χριστιανισμός διαδόθηκε στο νησί από την Μαρία Μαγδαληνή το 34 μ.Χ. όταν το πλοίο που την μετέφερε στην Ρώμη σταμάτησε για λίγο στην Ζάκυνθο. Στη διάρκεια των βυζαντινών χρόνων λεηλατείται από πειρατές και Βάνδαλους. Στα 1185 η Ζάκυνθος μαζί με την Κεφαλονιά καταλαμβάνονται από τους Νορμανδούς της Σικελίας (από το ναύαρχο Μαργαριτώνη του Βασιλιά της Σικελίας Γουλιέλμου Β') οι οποίοι αποσπώντας τις από την Βυζαντινή Αυτοκρατορία δημιουργούν την Παλατινή Κομητεία Κεφαλληνίας και Ζακύνθου κάτω από την ηγεμονία των Παλατινών Κομήτων Ορσίνι 1197 – 1325, Ανδηγαυών (d’ Anjou) 1325 – 1357 και Τόκκων 1357 – 1479. Στην συνέχεια την κατακτούν οι Βενετοί[2] και παραμένει κάτω από την Ενετική κυριαρχία έως το 1797. Αξιοσημείωτο γεγονός της περιόδου αυτής ήταν η λαϊκή εξέγερση γνωστή με το όνομα Ρεμπελιό των Ποπολάρων.
Μετά τη Συνθήκη του Κάμπο Φόρμιο ακολουθεί η Γαλλοκρατία των Επτανήσων (1797-1799), όπου Γάλλοι δημοκρατικοί αρχικά και στη συνέχεια με την Συνθήκη Ρωσοτουρκικής Συμμαχίας (1799) οι Ρώσοι με σύμμαχους τους Τούρκους κατέλαβαν το νησί προσωρινά μέχρι ότου συστάθηκε με την Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης (1800) η Επτάνησος Πολιτεία (το 1800) στην οποία μετείχε η Ζάκυνθος μαζί με τα άλλα νησιά του Ιονίου απαρτίζοντας το πρώτο αυτόνομο Ελληνικό κρατίδιο υπό την επικυριαρχία του Σουλτάνου. Το 1809 επανήλθαν οι Γάλλοι Αυτοκρατορικοί τούτη τη φορά και το 1815 δημιουργείται το Ενωμένο Κράτος των Ιονίων Νήσων που τέθηκε κάτω από την προστασία των Άγγλων έως το 1864.Το όνειρο των Ζακυνθινών να ενωθούν με την Ελλάδα πραγματοποιήθηκε ύστερα από σκληρούς αγώνες, στις 21 Μαΐου 1864, ύστερα από συνολικά 680 χρόνια ξένης κατοχής.
Αξιοθέατα στη Ζάκυνθο
Η πόλη της Ζακύνθου, ή αλλιώς Χώρα όπως την αποκαλούν οι νησιώτες, είναι η πρωτεύουσα του ομώνυμου νομού και αποτελεί το οικονομικό, κοινωνικό και πνευματικό κέντρο του νησιού. Η πόλη αναδομήθηκε έπειτα από τον ισχυρό σεισμό του 1953, που ισοπέδωσε την πόλη που οι περιηγητές αποκαλούσαν 'Βενετία του Νότου' εξαιτίας της ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής της φυσιογνωμίας.
Σήμερα είναι ένα πολύβοο λιμάνι, παρουσιάζοντας ιδιαίτερο ενδιαφέρον και σπουδαία τουριστική ανάπτυξη.
Η πλατεία Σολωμού το Βράδυ
Η αριστοκρατική πλατεία της πόλης της Ζακύνθου περιτριγυρίζεται από πολύ ενδιαφέροντα κτίρια όπως το Βυζαντινό μουσείο της Ζακύνθου, την εκκλησία του Αγίου Νικολάου στο Μόλο και το πολιτιστικό κέντρο της Ζακύνθου.
Στη πλατεία Σολωμού, η οποία ονομάστηκε έτσι από το άγαλμα του εθνικού ποιητή της Ελλάδας Διονύσιου Σολωμού, πλήθος από κόσμο τα καλοκαιρινά βράδια, ντόπιοι και επισκέπτες κάνουν τη βόλτα τους.
Το Βυζαντινό Μουσείο της Ζακύνθου
Το Βυζαντινό μουσείο της Ζακύνθου βρίσκετε στην πλατεία Σολωμού, στην πόλη της Ζακύνθου. Εδώ μπορείτε να θαυμάσετε μια πλούσια συλλογή από αγιογραφίες του Βυζαντίου από τον 19ο αιώνα, Ελληνική και Βυζαντινή γλυπτική, αγάλματα, και μερικές όμορφες εικόνες που διατηρούνται από τις εκκλησίες του νησιού. Στο μουσείο υπάρχουν δουλειές σπουδαίων αγιογράφων όπως ο Δοξαράς, ο Κατούζης, ο Τσάνες, ο Κανδούνης και ο Δαμασκηνός.
Το Πολιτιστικό κέντρο της Ζακύνθου
Ένα άλλο εντυπωσιακό κτίριο δίπλα στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου στο μόλο, είναι το Πολιτιστικό κέντρο της Ζακύνθου και η Δημόσια Βιβλιοθήκη, μια από τις καλύτερες στην Ελλάδα με μια συλλογή που αποτελείτε πάνω από 50.000 βιβλία. Η Βιβλιοθήκη περιλαμβάνει μια μικρή έκθεση τέχνης, μικρές κούκλες με τοπικές ενδυμασίες, σημαντικές φωτογραφίες και το ιστορικό αρχείο της Ζακύνθου με έγγραφα.
Η εκκλησία του Αγίου Νικολάου στο Μόλο
Η εκκλησία του Αγίου Νικολάου χτίστηκε το 1561 και είναι το παλιότερο κτίριο στην πλατεία. Είναι το μόνο Βενετικό κτίριο που υπάρχει ακόμα, εκκλησία με πολύ σημαντική ιστορική αξία γιατί ο προστάτης Άγιος του νησιού υπηρέτησε εκεί.
Το άγαλμα του Διονύσιου Σολωμού, εθνικού ποιητή της Ελλάδας
Το άγαλμα βρίσκετε στην κεντρική πλατεία, η οποία πήρε και το όνομα του (πλατεία Σολωμού). Αυτός έγραψε τον Ύμνο στην Ελευθερία ' που έγινε και ο Εθνικός Ύμνος της Ελλάδας.
Παραλίες Ζακύνθου
Ένα χαρακτηριστικό στοιχείου του νησιού της Ζακύνθου όπου έχει αγαπηθεί και λατρευτεί από χιλιάδες παραθεριστές που κατακλύζουν το νησί κάθε χρόνο είναι οι μαγευτικές της παραλίες. Οι παραλίες στο ανατολικό μέρος του νησιού (Τσιλιβή, Τραγάκι, Αλυκές, Αλυκανάς) είναι πιο ήσυχες, με καθαρά, διαυγή νερά ενώ συνδυάζουν άμμο και βότσαλο. Οι παραλίες στον κόλπο Λαγανά (Καλαμάκι, Λαγανάς, Δάφνη, Κερί) είναι πιο αμμουδερές, με ζεστά και ρηχά νερά. Ακόμα αξίζει να αναφερθεί ότι οι παραλίες του δυτικού μέρους του νησιού( Πόρτο Λιμνιώνας, Πόρτο Βρώμη, Πόρτο Ρόξα) είναι μικρού μήκους, απόκρημνες, με δροσερά και κρυστάλλινα νερά. Τέλος δεν μπορεί να εξαιρεθεί από την αναφορά μας η παραλία Ναυάγιο, η οποία αποτελεί το σήμα κατατεθέν του παγκόσμιου τουρισμού. Η πρόσβαση σε αυτήν γίνεται μόνο μέσω θαλάσσης. Οι περισσότερες από τις ζακυνθινές παραλίες τιμώνται κάθε χρόνο με την γαλάζια σημαία του Ε.Ο.Τ.
Τσιλιβή
Η παραλία Τσιλιβή είναι από τις πιο τουριστικές του νησιού. Είναι μια μεγάλου μήκους αμμουδιά και η θάλασσα έχει στο βυθό άμμο για τα πρώτα 30/40 μέτρα, ενώ όσο απομακρύνεστε από την ακτή την άμμο αντικαθιστούν βράχια.
Κατά μήκος της παραλίας υπάρχουν τουριστικές και αθλητικές εγκαταστάσεις με παιχνίδια νερού, και την δυνατότητα να νοικιάσετε pedalό, θαλάσσια σκούτερ.
Αλυκές
Απέναντι από το ομώνυμο χωριό, η παραλία Αλυκές αγκαλιάζει ένα πολύ πλατύ κόλπο και παρουσιάζεται σαν μια μεγάλου μήκους επιφάνεια από λεπτή άμμο. Αυτός ο κόλπος είναι ιδανικός όχι μόνο για να χαλαρώσετε απόλυτα κάνοντας ηλιοθεραπεία, αλλά διαθέτοντας καλό εξοπλισμό για την υποδοχή επισκεπτών, μπορεί να ικανοποιήσει και τους λάτρεις των "κινητικών" διακοπών που εδώ έχουν την δυνατότητα να επιλέξουν ανάμεσα σε θαλάσσια σπόρ και σνακ μπαρ.
Αυτή η παραλία είναι επίσης ιδανική σαν ενδιάμεσος σταθμός για όσους θέλουν να επισκεφθούν το βόρειο τμήμα του νησιού, ξεκινώντας από την πρωτεύουσα.
Αλυκανάς
Ο Αλικανας ειναι η συνεχεια της παραλιας των Αλυκων, ειναι το πιο νοτιο κομματι παραλιας του κολπου που τελειωνει με ενα μικρο λιμανι για αλιευτικα σκαφη.
Η παραλια ειναι εξοπλισμενη με ξαπλωστρες και ομπρελες και αλλες διευκολυνσεις για τουριστες οπως ταβερνες στην ακροθαλασσια, tour με βαρκα για να επισκευθειτε τις γαλαζιες σπηλιες και να κανετε θαλασσια σπορ.
Αλικανας ειναι και το ονομα της παλιας παραλιας του χωριου που δεν συμπεριλαμβανεται στον κολπο των Αλυκων, αλλα βρισκεται πιο νοτια κατα μηκος της ακτης.
Πιο μικρη απο την γνωστη Αλικανας, αυτη η παραλια προσφερει κρυσταλλινα νερα και υπεροχη αμμο.
Δεν ειναι ευκολο να βρειτε παρκινγκ επειδη το τελευταιο κομματι του δρομου ειναι σκαμενο και στενο και δεν ειναι ευκολο να πραγματοποιηθουν ελιγμοι.
Μπανάνα
Είναι η πιό μεγάλη παραλία σε ολόκληρο το νησί.
Εκτός του ότι μοιάζει ατελείωτη, αυτή η λωρίδα άμμου έχει ρηχά νερά και παρ' όλο που έχει τουριστικές υποδομές, είναι μακρυά από κατοικημένες περιοχές.
Για να βρείτε αυτή την παραλία πρέπει να φτάσετε στον πευκώνα που την περιβάλλει και να τον διασχίσετε ακολουθώντας τον πιο φαρδύ χωματόδρομο.
Στην παραλία υπάρχουν μικρά αναψυκτήρια.
Άγιος Νικόλαος
Αφού προσπεράσετε τον πευκώνα θα βρείτε πολλές πινακίδες για να φτάσετε στις παραλίες Πλάκα, Ιόνιον και Αγιος Νικόλαος. Είναι όλες όμοιες, με άμμο και με τουριστικές υποδομές όπως ταβέρνες και μπαρ για να ξεκουραστείτε στις πιο ζεστές ώρες.
Είναι επίσης δυνατόν να διασκεδάσετε με κάθε είδους θαλάσσια σπορ και να δοκιμάσετε για παράδειγμα την εμπειρία του parasailing: τη μέθη που προκαλεί το να βρίσκεστε κρεμασμένοι στον αέρα, δεμένοι σ' ένα αλεξίπτωτο που το τραβάει μια γρήγορη βενζινάκατος.
Μακρύς Γιαλός
Μια αληθινή παραλία για καρτ ποστάλ, ένας σταθμός που ειλικρινά δεν πρέπει να απαρνηθείτε στις διακοπές σας.
Ο παραλιακός δρόμος που καταλήγει στην παραλία προσφέρει άμεσα μια θέα που κόβει την ανάσα.
Η παραλία είναι ανάμικτη από άμμο και βότσαλα, είναι αρκετά πλατειά και η θάλασσα μοιάζει κλεμμένη από την Καραϊβική. Τα νερά βαθαίνουν απότομα και ο βυθός εναλλάσσει άμμο και βράχο; η θάλασσα σ' αυτό το κομμάτι του νησιού είναι αληθινά εκπληκτική τόσο για την διαφάνεια των νερών, όστο και για την αφθονία χλωρίδας και θαλάσσιας πανίδας.
Γι τους λάτρεις του snorkeling είναι υποχρεωτικό να αφιερώσουν τουλάχιστον δύο πρωϊνά.
Ενα για να επισκεφθούν την ακτή που από την παραλία αναπτύσσεται προς τα αριστερά, και ένα για το ακρωτήρι στα δεξιά.
Η ακτή γύρω από το Μακρύ Γιαλό είναι όντως μια διαδοχή υποθαλάσσιων σπηλαίων με χιλιάδες χρώματα που οφείλονται στα μύρια πετρώματα.
Αν έχετε ένα υποβρύχιο φακό που θα σας επιτρέψει να παρατηρήσετε στο εσωτερικό σπηλαίων και τούνελ έναν ολόκληρο κόσμο φτιαγμένο από κοράλλια και θαλάσσιους αστερίες, θα νιώσετε τις πιο έντονες συγκινήσεις.
Η παραλία εξοπλίζεται για να προσφέρει τουριστικές υπηρεσίες και κοντά υπάρχουν μερικά αναψυκτήρια ...
Κλίμα
Το κλίμα της Ζακύνθου είναι θαλάσσιο μεσογειακό. Η μέση ετήσια θερμοκρασία είναι 18,9°C, τον Ιανουάριο που είναι και ο ψυχρότερος μήνας, παρουσιάζει μέση τιμή 11,2°C, και τον Ιούλιο, τον θερμότερο μήνα, 26,1°C.
Οι χειμώνες είναι ήπιοι και τα καλοκαίρια δροσερά. Το ετήσιο θερμομετρικό εύρος είναι λίγο κατώτερο των 15°C. Η σχετική υγρασία του αέρα, κυμαίνεται στους 70 βαθμούς και είναι μικρότερη από των Κυκλάδων, που βρίσκονται στο ίδιο γεωγραφικό πλάτος.
Η νέφωση, με μέση ετήσια τιμή 3,2 είναι από τις πιο μικρές της χώρας, ενώ η ηλιοφάνεια ανέρχεται σε 296 ημέρες και είναι η δεύτερη στην Ελλάδα μετά τα Δωδεκάνησα.
Η βροχή είναι άφθονη, έχει μέσο ετήσιο ύψος 1.150 χιλιοστά, εξαιτίας των νεφώσεων που κινούνται από τα δυτικά προς τα ανατολικά και των συχνών υγρών ανέμων του νότιου τομέα.
Το χιόνι είναι σπάνιο και δεν διατηρείται περισσότερο από 12 ημέρες, ενώ συχνές είναι οι καταιγίδες και το χαλάζι, ιδιαίτερα τους μήνες από τον Οκτώβριο έως τον Φεβρουάριο.
Κατά τους ψυχρούς μήνες επικρατούν οι νοτιοδυτικοί άνεμοι και κατά τους θερινούς μήνες, ιδιαίτερα από τον Μάιο έως τον Σεπτέμβριο επικρατούν οι βορειοδυτικοί (μελτέμια) σε ολόκληρη την περιοχή του Ιονίου. Άνεμοι υψηλής εντάσεως 6-8 μποφώρ παρατηρούνται σε συχνότητα 3% περίπου.
